[Zarukas]

Met Adjani heb ik in haar jongere jaren ook kennis kunnen maken met haar regelteef-kant. Ze had zo haar eigen regels wat het begroeten van mensen / honden en spel betreft en dat wist ze vaak ook af te dwingen. Die scherpte heeft zelfs geleid tot herplaatsing van een roedelgenote (saarloos Dior) toen na een conflict Adjani vond dat het nog niet voldoende geregeld was. Sinds ik echter vanuit de visie van de Kalmerende Signalen werk merk ik een drastische reductie wat conflicten betreft. Gelukkig heeft ook Adjani daar nog van mee kunnen profiteren maar het grootste verschil merk ik bij haar dochter Asmuya.
Dat brengt mij op de vraag welke invloed ons eigen “patsgedrag” heeft. Daarmee doel ik op onze interactie met honden vanuit de dominantietheorie; als ze ons in de weg liggen moeten ze aan de kant, gedrag wat ons niet aanstaat wordt gecorrigeerd met een ruk aan de lijn tot in het nekvel grijpen of op de rug werken.
Wordt bepaald gedrag voorgeleefd? Als Asmuya gedrag van moeder Adjani heeft geïmiteert, kan ze ook mijn gedrag imiteren?

Hele andere ervaringen doe ik nu op met een Tsjech als assistent in mijn eigen praktijk in advies, training en gedragsbegeleiding voor honden.
Bij de puppytraining is ze een stabiel voorbeeld ter socialisatie én opvoeder. Bij de gevorderde cursisten kan ze als afleiding dienen om de moeilijkheidsgraad van bepaalde oefeningen te verhogen. En bij honden die agressief = defensief reageren op andere honden helpt ze hun vertrouwen weer opbouwen. Daarbij wordt er natuurlijk ook naar haar gegromd, geblaft of uitgevallen maar als we samen stabiel en subtiel blijven kunnen we conflicten vermijden. In die verschillende situaties is ze zowel aangelijnd als los.

Dat ze een echte Tsjech is bewijst ze als we de buurman en zijn hond tegenkomen: bewuste man is in het verleden niet zo aardig tegen ons geweest en sindsdien dreigt ze terug (ook ik heb hem toen van repliek gediend).

Groet,
Marjan